Padać hrušynie niema,
Dzie trava palavaja,
Dzie hłybokaje nieba
Dy siniečaj pałaje.
Z-pad strachi dalahladu
Ščabiatańnie lacieła.
Mnie davieści da ładu
Dušu ź ciełam karcieła.
I zusim nie ŭ tryvozie
Kołam sonca ihrała,
I lažała na vozie
Hrušy dužaje rała.
Łoh kaziurkami cińkaŭ
Sam sabie i da ŭpadu,
By kamieńčyk pa cynku,
Jak davodzicca padać.
Paabapał niaśpiešna
Razbryłisia pahorki.
Los admiervać im pieššu,
Jak i mnie, nie ahorkła.
Tolki niečamu skrušna,
Tolki niešta niamiła.
Pry darozie – nia krušnia,
Pry darozie – mahiła.
|
|
